• Zondag 25 september was het dan eindelijk weer zo ver! De competitie voor ons 1e elftal begon en wel met een thuiswedstrijd tegen SC Dynamo uit Ursem. En dit betekende natuurlijk ook dat er weer een pupil van de week mocht meedraaien voor, tijdens en na de wedstrijd. Hans Neefjes was ook weer zo blij dat hij zich als een soort stiefvader over de pupil kon bekommeren. Drie kwart van de jeugd in Hoogwoud zegt ondertussen Papa tegen Hans. Een buitenstaander zal wel denken….

    Wie was deze keer de gelukkige pupil?  Nou dat was Bram Boerema, zoon van Marieke en Walter. Bram heeft het voetballen niet van een vreemde want Walter was ook jarenlang lid geweest van onze vereniging. Bram speelt in JO12-1 en is overal inzetbaar. Links, rechts, als mid-mid noem maar op. Zijn broer en zus zijn ook lid van de vereniging. Doelpunten zetten doet hij ook. Zijn mooiste doelpunt is vanuit de hoek in de kruising. Als je goed luistert hoor je het publiek nog steeds klappen.

    Natuurlijk wilde Bram graag zo snel mogelijk de aftrap nemen en even aan alle toeschouwers laten zien dat hij kan voetballen! Helaas moest hij even wachten. Voor de wedstrijd werd namelijk stilgestaan bij het overlijden van Guus Deken. Beide elftallen met Bram hielden 1 minuut stilte rondom de middencirkel om Mister Grasshoppers te gedenken. Een groot verlies voor onze vereniging. Erg indrukwekkend allemaal zo’n herdenking! De één minuut werd beëindigd en Bram dribbelde even later met de bal aan zijn voet door de gehele vijandelijke linie van Dynamo. Bij het binnentreden van het penaltygebied even kijken waar de doelman stond en met een vlammend schot werd de arme Ursemmer gepasseerd. Een applaus was zijn beloning! En dit alles terwijl hij erg zenuwachtig was.

    Op de vraag wie de beste speler vandaag was kan hij alleen maar zeggen nummer 13. “Ik weet niet hoe ze heten!”. Maar wat wil je, zoveel van die vreemde snoeshanen in het 1e.

    Bram kwam over als een heel parmantig mannetje. Weten jullie trouwens wat Bram betekent? “Vader van vele volkeren”. Voor een jongen van 11 is hij blijkbaar dus al flink in de weer geweest. Volgens vader Walter hebben ze de naam gekozen omdat het gewoon lekker bekt. Naamgenoten zijn onder andere Bram van der Vlugt, alias Sinterklaas en Bram Moskowicz alias onpartijdige, goedkope landsadvocaat.

    De spelers van het 1e kunnen zich voor de wedstrijd laten masseren. Bram wilde echter onder geen enkele voorwaarde behandeld worden. Hij heeft natuurlijk al hele soepele spieren van nature die geen behandeling nodig hebben.

    Bram voetbalt regelmatig met zijn vader. Dat gaat er dan heel fanatiek aan toe volgens hardnekkige geruchten. Hij moet daarbij zijn vader wel af en toe de bal gunnen anders kan het zomaar zijn dat hij voor straf heel vroeg naar bed moet.

    Naast voetballen vindt hij boksen en taekwondo ook nog leuke sporten om te gaan doen. Het is te hopen dat hij zich nooit vergist in de sport op het veld. Het staat zo slordig: een tegenstander knock-out op de grond.

    Bram is gek op de macaroni van oma. Je zou het niet verwachten maar mama Marieke kookt normaal het eten thuis. Vader Walter eet waarschijnlijk alleen, maar ja die moet je ook hebben in je gezin. Bram wil later graag topvoetballer worden. Op de vraag “Om wie moet je altijd het hardste lachen ?“ antwoordt hij: “Om mijzelf”. Mal ventje die Bram 😊. Elke dag om 20.30 uur ligt hij zich ten rusten. Het liefst heeft hij vlak daarvoor naar Wie is de mol gekeken.

    Zijn mooiste herinnering is met zijn moeder en Soof door de bossen en over het strand te lopen en met zijn vader naar het stadion/ voetbalwedstrijd gaan.

    Het liefst wil hij de mensen in de Oekraïne helpen want die hebben het heel zwaar. Mooi van je Bram! Hij liefst wil hij de supersnelle en krachtige Flash zijn. Dan kan hij ook in de Oekraïne helpen!

    Een broodje kroket eten na de wedstrijd deed Bram wel op een hele speciale manier. Men dacht eerst: wat is Bram toch allemaal aan het doen? Hij was de kroket met uiterste precisie plat aan het drukken als een pannenkoek, zie de foto. Daarna werd het resultaat tussen een kadetje gelegd en met een verheerlijkt gezicht naar binnen gewerkt. Ach ja, zo heeft ieder zijn eigenaardigheden.

    Oh ja… En waarom is een aardbei rood? Trommel, Trommel, Trommel, Trommel.

    Hij schaamt zich voor zijn pukkeltjes. Hahahaha. Goed raadsel BRAM!

    Het eerste won uiteindelijk en Bram vond het een hele leuke ervaring. Hij moest zich af en toe wel even concentreren om erbij te blijven.